Στο σημερινό άρθρο δεν πρόκειται να μιλήσω για όσα συμβαίνουν στο stardoll, ούτε να σχολιάσω κάτι όπως συνήθως. Θέλω απλά να μοιραστώ με όλους όλα όσα μου έδωσε τα 3,5 χρόνια που είμαι μέλος το stardoll.
Αυτό που οι περισσότεροι λένε ότι κέρδισαν, είναι οι φίλοι, οι άνθρωποι που γνώρισαν στο σάιτ. Ισχύει και για μένα αυτό, αν και τα περισσότερα άτομα στη friend list μου να ήταν άγνωστοι, άτομα με τα οποία ποτέ δε μίλησα φυσιολογικά παρά μόνο ανταλλάξαμε μηνύματα "ψήφισέ με", "οκ". Υπήρξαν όμως και κάποιοι, λίγοι και ξεχωριστοί άνθρωποι που θέλησαν να με γνωρίσουν πραγματικά, να ενδιαφερθούν για το κορίτσι πίσω από την Anastasiarts, την Αναστασία. Αυτοί οι λίγοι έχουν ισάξια θέση στην καρδιά μου με τους φίλους μου από την "πραγματική ζωή" και ξέρουν ότι το stardoll δεν είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να επικοινωνήσουμε.
Το σημαντικότερο όμως που κέρδισα δεν είναι οι φίλοι μου, χωρίς φυσικά να θέλω να τους προσβάλλω. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα είναι ότι μέσα από το stardoll βρήκα τον εαυτό μου. Εκτός από το προφανές, ότι ανέπτυξα το στυλ μου με τρόπο που δεν θα μπορούσα κανονικά (λόγω ηλικίας, χρημάτων κτλ.) έμαθα πράγματα για μένα που δεν ήξερα, ανακάλυψα πτυχές του εαυτού μου που δεν ξέρω αν θα είναι ανακαλύψει με άλλο τρόπο. Μέσα από τη διακόσμηση της σουίτας μου άρχισα να βλέπω πόσο με ενδιαφέρει η διακόσμηση και η αρχιτεκτονική εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.
Ξεκινώντας δειλά-δειλά τα graphics όχι μόνο έμαθα να χειρίζομαι προγράμματα επεξεργασίας εικόνων, αλλά ξεπέρασα τον πατέρα μου, τον οποίο είχα ως πρότυπο πάντα για τις γνώσεις του. Χάρη σε αυτά συνέχισα να ασχολούμαι με το σχέδιο και το καλλιέργησα στη διάρκεια των 3,5 αυτών χρόνων - έτσι δεν έμεινα στο επίπεδο που βρισκόμουν όταν ξεκίνησα, είδα τρομερή βελτίωση στο χέρι μου, ηλεκτρονικά και παραδοσιακά.
Ξεκινώντας το πρώτο μου blog, Stardoll in Greece (τώρα Nonssies), και στη συνέχεια γράφοντας σε άλλα, ελληνικά και ξένα, όπως και σε αυτό, εξέλιξα τον τρόπο γραφής μου. Τα άρθρα μου δέχονταν συνήθως κριτική για το περιεχόμενό τους, υπήρχαν όμως άτομα που σχολίαζαν το γράψιμο μου θετικά και μου έλεγα ότι γράφω ωραία. Ο πρώτος διαγωνισμός που κέρδισα ποτέ ήταν ο διαγωνισμός Sea of Stars, στον οποίο έπρεπε να συνεχίσουμε μια ιστορία. Τα σχόλια στο άρθρο του starblog ήταν απλά υπέροχα, με γέμισαν αυτοπεποίθηση και με έκαναν να πιστέψω ότι πραγματικά έχω έστω και λίγο ταλέντο σ'αυτό.
Ήταν τιμή μου να γράφω για δύο χρόνια στο αγαπημένο μου - και νομίζω πιο διάσημο και επιτυχημένο) blog για το Stardoll παγκοσμίως: το Underneathstardoll.net . Μπορεί η πορεία μου και τα άρθρα μου να μην ήταν ιδανικά, συνήθως οι αναγνώστες δε συμφωνούσαν με τις επιλογές μου, ήταν όμως μια τρομερή αφορμή να εξασκήσω τα αγγλικά μου. Ακόμα, μιλώντας με άτομα από άλλες χώρες και κυρίως αγγλόφωνες (UK, USA) έμαθα τα αγγλικά όπως δεν μπορεί να τα διδάξει κανένας καθηγητής, έμαθα την καθημερινή τους γλώσσα, τις εκφράσεις, τις συντομογραφίες τους. Γνώρισα έτσι την κανονική γλώσσα, όπως μιλιέται και όχι την σχεδόν ακαδημαϊκή που ζητάνε στο proficiency. Γιατί ας το παραδεχτούμε, αν βρεθεί κάποιος σε ξένη χώρα και θέλει να βγει με κάποιον για φαγητό, δε θα του πει "Thank you for the invitation, it would be my pleasure to join you for dinner!".
Έτσι, μέσα από όλα όσα ανέφερα παραπάνω, βρήκα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Έχοντας περάσει έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας να επιλέξω κατεύθυνση στο σχολείο (ήμουν καλή και στα θετικά και στα θεωρητικά και μου άρεσαν το ίδιο), βρήκα την απάντηση εν μέρει χάρη στο stardoll. Διάλεξα τη θεωρητική (άρθρα, blogs κτλ.) με σκοπό να πάρω μάθημα επιλογής τα μαθηματικά και να δώσω επιπλέον σχέδιο (graphics) με απώτερο στόχο την αρχιτεκτονική (σουίτα, διακόσμηση), έτσι ώστε αν δεν περάσω εκεί να διαλέξω κάποια σχολή σχετική με τη γλώσσα ή τη δημοσιογραφία.
Πλέον δεν μπορώ να αφιερώνω τον ίδιο χρόνο στο stardoll όπως έκανα μέχρι τώρα. Ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας όλα τα παραπάνω, απλά για να σας δείξω ότι υπάρχει μια άλλη, μια θετική πλευρά ακόμα και στα online games, αρκεί να θέλουμε πραγματικά να τη βρούμε♥
Αυτό που οι περισσότεροι λένε ότι κέρδισαν, είναι οι φίλοι, οι άνθρωποι που γνώρισαν στο σάιτ. Ισχύει και για μένα αυτό, αν και τα περισσότερα άτομα στη friend list μου να ήταν άγνωστοι, άτομα με τα οποία ποτέ δε μίλησα φυσιολογικά παρά μόνο ανταλλάξαμε μηνύματα "ψήφισέ με", "οκ". Υπήρξαν όμως και κάποιοι, λίγοι και ξεχωριστοί άνθρωποι που θέλησαν να με γνωρίσουν πραγματικά, να ενδιαφερθούν για το κορίτσι πίσω από την Anastasiarts, την Αναστασία. Αυτοί οι λίγοι έχουν ισάξια θέση στην καρδιά μου με τους φίλους μου από την "πραγματική ζωή" και ξέρουν ότι το stardoll δεν είναι το μόνο μέρος που μπορούμε να επικοινωνήσουμε.
Το σημαντικότερο όμως που κέρδισα δεν είναι οι φίλοι μου, χωρίς φυσικά να θέλω να τους προσβάλλω. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα είναι ότι μέσα από το stardoll βρήκα τον εαυτό μου. Εκτός από το προφανές, ότι ανέπτυξα το στυλ μου με τρόπο που δεν θα μπορούσα κανονικά (λόγω ηλικίας, χρημάτων κτλ.) έμαθα πράγματα για μένα που δεν ήξερα, ανακάλυψα πτυχές του εαυτού μου που δεν ξέρω αν θα είναι ανακαλύψει με άλλο τρόπο. Μέσα από τη διακόσμηση της σουίτας μου άρχισα να βλέπω πόσο με ενδιαφέρει η διακόσμηση και η αρχιτεκτονική εσωτερικών και εξωτερικών χώρων.
Ξεκινώντας δειλά-δειλά τα graphics όχι μόνο έμαθα να χειρίζομαι προγράμματα επεξεργασίας εικόνων, αλλά ξεπέρασα τον πατέρα μου, τον οποίο είχα ως πρότυπο πάντα για τις γνώσεις του. Χάρη σε αυτά συνέχισα να ασχολούμαι με το σχέδιο και το καλλιέργησα στη διάρκεια των 3,5 αυτών χρόνων - έτσι δεν έμεινα στο επίπεδο που βρισκόμουν όταν ξεκίνησα, είδα τρομερή βελτίωση στο χέρι μου, ηλεκτρονικά και παραδοσιακά.
Ξεκινώντας το πρώτο μου blog, Stardoll in Greece (τώρα Nonssies), και στη συνέχεια γράφοντας σε άλλα, ελληνικά και ξένα, όπως και σε αυτό, εξέλιξα τον τρόπο γραφής μου. Τα άρθρα μου δέχονταν συνήθως κριτική για το περιεχόμενό τους, υπήρχαν όμως άτομα που σχολίαζαν το γράψιμο μου θετικά και μου έλεγα ότι γράφω ωραία. Ο πρώτος διαγωνισμός που κέρδισα ποτέ ήταν ο διαγωνισμός Sea of Stars, στον οποίο έπρεπε να συνεχίσουμε μια ιστορία. Τα σχόλια στο άρθρο του starblog ήταν απλά υπέροχα, με γέμισαν αυτοπεποίθηση και με έκαναν να πιστέψω ότι πραγματικά έχω έστω και λίγο ταλέντο σ'αυτό.
Ήταν τιμή μου να γράφω για δύο χρόνια στο αγαπημένο μου - και νομίζω πιο διάσημο και επιτυχημένο) blog για το Stardoll παγκοσμίως: το Underneathstardoll.net . Μπορεί η πορεία μου και τα άρθρα μου να μην ήταν ιδανικά, συνήθως οι αναγνώστες δε συμφωνούσαν με τις επιλογές μου, ήταν όμως μια τρομερή αφορμή να εξασκήσω τα αγγλικά μου. Ακόμα, μιλώντας με άτομα από άλλες χώρες και κυρίως αγγλόφωνες (UK, USA) έμαθα τα αγγλικά όπως δεν μπορεί να τα διδάξει κανένας καθηγητής, έμαθα την καθημερινή τους γλώσσα, τις εκφράσεις, τις συντομογραφίες τους. Γνώρισα έτσι την κανονική γλώσσα, όπως μιλιέται και όχι την σχεδόν ακαδημαϊκή που ζητάνε στο proficiency. Γιατί ας το παραδεχτούμε, αν βρεθεί κάποιος σε ξένη χώρα και θέλει να βγει με κάποιον για φαγητό, δε θα του πει "Thank you for the invitation, it would be my pleasure to join you for dinner!".
Έτσι, μέσα από όλα όσα ανέφερα παραπάνω, βρήκα τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Έχοντας περάσει έναν ολόκληρο χρόνο προσπαθώντας να επιλέξω κατεύθυνση στο σχολείο (ήμουν καλή και στα θετικά και στα θεωρητικά και μου άρεσαν το ίδιο), βρήκα την απάντηση εν μέρει χάρη στο stardoll. Διάλεξα τη θεωρητική (άρθρα, blogs κτλ.) με σκοπό να πάρω μάθημα επιλογής τα μαθηματικά και να δώσω επιπλέον σχέδιο (graphics) με απώτερο στόχο την αρχιτεκτονική (σουίτα, διακόσμηση), έτσι ώστε αν δεν περάσω εκεί να διαλέξω κάποια σχολή σχετική με τη γλώσσα ή τη δημοσιογραφία.
Πλέον δεν μπορώ να αφιερώνω τον ίδιο χρόνο στο stardoll όπως έκανα μέχρι τώρα. Ήθελα όμως να μοιραστώ μαζί σας όλα τα παραπάνω, απλά για να σας δείξω ότι υπάρχει μια άλλη, μια θετική πλευρά ακόμα και στα online games, αρκεί να θέλουμε πραγματικά να τη βρούμε♥
